اثر نقاط کوانتومی کربن بر بافت بیضه موشهای صحرایی نر بالغ: ارزیابی خودتکثیری سلول‌های پایه اسپرماتوگونی و آسیب mrna

مقدمه و هدف: نقاط کوانتومی کربن (cqds)، نانوموادی کربنی با قطری کمتر از 10 نانومتر می باشند که اخیراً به سبب عملکردهای زیستی منحصربه فرد به شدت مورد توجه قرار گرفته اند. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر cqds بر خودتکثیری سلول‌های پایه اسپرماتوگونی و آسیب mrna بیضه موشهای صحرایی نر بالغ صورت پذیرفت.روش کار: 20 عدد موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به 4 گروه مساوی شامل شاهد (یک دُز سالین نرمال به میزان 0/50 میلی لیتر به صورت داخل صفاقی)، cqd1 (یک دُز به میزان 2/5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی)، cqd2 (یک دُز به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی) و cqd3 (یک دُز به میزان 40 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی) تقسیم شدند. تمامی حیوانات پس از گذشت 35 روز از شروع مطالعه آسان کُشی شدند و میزان سنتز پروتئینهای gdnf و gfrα1 و آسیب mrna در بافت بیضه به ترتیب به واسطه ارزیابیهای ایمنوهیستوشیمیایی و رنگ آمیزی فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: تزریق داخل صفاقی cqds به صورت وابسته به دُز کاهش معنی‌دار میزان سنتز پروتئینهای gdnf و gfrα1 و افزایش آسیب mrna را در بافت بیضه در مقایسه با گروه شاهد رقم زد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، cqds واجد قابلیت ایجاد القای اختلال در روند خودتکثیری سلول‌های پایه اسپرماتوگونی و آسیب ژنتیکی در بافت بیضه موش های صحرایی نر بالغ می باشند.