رویکرد مشارکتی در احیاء اکوسیستم بیابانی پناهگاه حیات وحش میاندشت جاجرم

مشاهده وضعیت کنونی سرزمین تخریب‌شده و زخمی اکوسیستم‌های طبیعی کشور بنظر می‌رسد به عادت تبدیل شده و به آثارهای زیست محیطی، اقتصادی و در نهایت تنش‌های اجتماعی و امنیتی تخریب سرزمین بی‌توجه و بی‌تفاوت گشته‌ایم. در حالی که تمام مستندات اعم از خاطرات سفرنامه‌ها، عکس‌ها و تصاویر هوایی اثرهای بجا مانده از گیاهان و جانوران و بهره‌برداری گذشتگان این سرزمین حکایت از وجود اکوسیتم‌های طبیعی منحصر بفردی از لحاظ غنای تنوع و تراکم زیستی تا تامین‌کننده اقتصاد هزاران روستا بود و خبری از این همه سیل و گردوخاک نبود. ولی اکنون آن فواید و نعمت‌های رایگان اکوسیستم‌ها بخصوص اکوسیستم‌های مرتعی بیابان تبدیل به معضل اساسی گردیده است و سازمان‌های مختلف عاجز از احیا آن اکوسیستم‌ها، آن ‌هم با بکارگیری روش‌های هزینه بر و صرف زمان برای اکوسیستم‌ها خصوصاً اکوسیستم‌های بیابانی با عملیاتی هچون تاغ‌کاری و کاشت گیاهان غیربومی در برابر سرعت تخریب و نابودی سرزمین قطره‌ای از دریا بوده است. در این سخنرانی چگونگی احیا یک اکوسیستم بیابانی تخریب شده به نام پناهگاه حیات وحش میاندشت شرح داده می‌شود.