بررسی عملکرد نانولوله های مختلف جهت انتقال داروی ضد سرطان تگافور در سیستم های زیستی

در این تحقیق قابلیت نانولوله‌‌های bn، aln و cn به عنوان سیستم‌های دارورسان با داروی تگافور (tg) از طریق نظریه تابعی چگالی مورد ارزیابی قرار گرفته‌است. پارامترهای ساختاری، انرژی های برهمکنش و خواص الکترونی کمپلکس های تشکیل شده بررسی شد. نیروهای برهمکنش موجود در کمپلکس‌ها، با استفاده ‌از انرژی‌‌های برهمکنش، پارامترهای هندسی و ویژگی های توپولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که گرایش داروی tg برای برهمکنش با نانولوله های aln بیش از سایر نانولوله ها است. از تحلیل nbo برای ارزیابی انتقال بار در کمپلکس ها استفاده شد. برخی از توصیف کننده های مولکولی کوانتومی نیز برای ارزیابی واکنش‌پذیری نانولوله ها با داروهای tg مورد استفاده قرار گرفتند. سپس برهمکنش داروی تگافور بر روی سطح نانولوله ها در حضور حلال آب و همچنین کاربرد نانولوله های خالص به عنوان دارورسان مورد بررسی قرار گرفت. به نظر می رسد که نانولوله های انتخاب شده می توانند به عنوان سیستم های دارورسان به منظور انتقال داروهای tg در اُرگانیسم های زنده مورد استفاده قرار گیرند.