نانوبیوسرامیک ها و بررسی کاربردهای آنها به عنوان مواد ایمپلنت در پزشکی

امروزه سرامیک ها، به دلیل خواص مکانیکی و حرارتی عالی مانند استحکام، درجه حرارت بالا، سختی، وزن، انبساط پایین و غیره، به عنوان مصالح ساختاری مورد استفاده قرار می گیرند. دستاوردهای نوین در تمامی علوم، در واقع رویکردی برای تولید محصولات مورد نیاز انسان است. مواد زیست‌سازگار، مسیر تحول و رشد خود را مدیون فناوری نانو است. هم اکنون گستره هائی از دانش و فناوری هائی از پزشکی، داروسازی، مهندسی ژنتیک تا صنایع نظامی، الکترونیک، خودرو و حتی لوازم بهداشتی و آرایشی تحت تاثیر نانوفناوری قرار گرفته اند. بیوسرامیک ها یا سرامیک های زیستی دسته ای از مواد سرامیکی هستند که برای درمان بیماری و صدمه های وارد به بدن و ترمیم اعضای سایش یافته به کار می روند.کاربردهای آن ها با سیستم اسکلت بدن، استخوان ها، دندان ها، مفاصل و بازسازی یا بسط بافت نرم و سخت مرتبط است. کاربرد عمده این مواد به عنوان ایمپلنت (کاشتنی) در مهندسی بافت استخوان به ویژه در زمینه های جراحی، ارتوپدی و دندان پزشکی می باشد. از جمله مواد بیوسرامیک می توان به کلسیم سیلیکات های پایه سرامیکی و فسفات های کلسیم (هیدروکسی آپاتیت و بتا تری کلسیم فسفات) اشاره کرد. امروزه، نانوکامپوزیت های سرامیکی زیستی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد مانند زیست فعالی، توانایی جذب بالا، زیست سازگاری بالا و استحکام مکانیکی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند.