مروری بر روش های بهبود آسفالت با استفاده از الیاف بازیافتی

در این تحقیق مروری بر روش های بهبود آسفالت با استفاده از الیاف بازیافتی پرداخته شده است. در چند دهه اخیر، یکی از اهداف مهندسین در تکنولوژی آسفالت افزایش توان باربری و بهبود مقاومت کششی مخلوط‌های آسفالتی بوده است در اثر اعمال بار و یا تغییرات دما، رویه‌ها دچار تغییر شکل و تنش می‌شوند که یکی از این تنش‌های مهم، تنش‌های کششی افقی در زیر لایه روسازی می‌باشد. دانشمندان و مهندسان با ابداع آسفالت همواره به دنبال افزایش کارایی و دوام این کامپوزیت بوده‌اند. الیاف (جمع لیف) یا فیبر ماده‌ای است که در عین انعطاف‌پذیری و ظرافت، طول بلندی نسبت به قطرش دارد. نسبت طول به قطر لیف باید بیش از 1000 باشد تا آن را لیف بنایم. الیاف طبیعی شامل سه بخش الیاف گیاهی، حیوانی و معدنی می‌باشند. الیاف مصنوعی این الیاف شامل دو دسته می‌باشند. یکی الیافی که منشا طبیعی دارند ولی توسط انسان دوباره تهیه می‌شوند مانند ویسکوز، استات و تری استات که هر یک ریشه سلولزی دارند و دیگری الیاف سینتیک یا مصنوعی که از مشتقات نفتی تولید می‌شوند . امروزه پلاستیک موجود در زباله عمدتاً دفن می‌شوند و یا سوزانده می‌شوند که این کار برای محیط‌زیست مضر است. این مواد عمدتاً از پلی‌اتیلن (pe)، پلی‌پروپیلن (pp)، پلی‌استر (ps) ساخته شده‌اند که دمای نرمی آنان 140 - 100 درجه سانتی‌گراد است. وقتی این مواد به مصالح سنگی که در دمای 170 درجه سانتی‌گراد قرار دارند، اضافه می‌شوند، ذوب شده و مصالح سنگی را می‌پوشانند. در گام بعد قیر که 160 درجه سانتی‌گراد گرم شده به آنان اضافه می‌شود. دمای نهایی 163 - 155 درجه سانتی‌گراد است که در این دما قیر و مواد پلاستیکی در حالت مایع هستند. این مواد در واقع بر اساس روش خشک مخلوط شده‌اند.