بررسی و تحلیل معماری بومی از نظر مصالح ساختمانی

معماری بومی یا پایه به صورت خودجوش و فی‌البداهه برای مردم عادی و بیشتر توسط خود آنها ساخته می‌شود. در مقابل معماری یادمانی محصول قشری از افراد خاص می‌باشد. یکی از مهمترین شاخصه‌های معماری بومی مصالح ساختمانی استفاده ‌شده در آن می‌باشد که غالباً از خود محیط گرفته می‌شوند. فرضیه اصلی این پژوهش نیز لزوم تناسب بین مصالح معماری بومی با عوامل محیطی و اجتماعی می‌باشد. در این پژوهش بر‌اساس مطالعات انجام‌شده به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از استدلال منطقی چنین نتیجه‌گیری می‌شود که علت اصلی وابستگی معماری بومی به مصالح موجود در محیط، در دسترس بودن و سازگاری با محیط می‌باشد که از مصادیق رعایت تناسبات کیفی نیز به‌شمار می‌رود. معماری بومی برای عموم مردم و بیشتر بر اساس منطق و مبتنی بر تجارب اجتماعی و محیطی شکل می‌گیرد و مناسبت در نوع مصالح و هماهنگی اجزاء با یکدیگر و با محیط به خوبی در این معماری مشاهده می‌شود. بناهای بومی بیشتر محصول ضمیر ناخودآگاه می‌باشند و به همین دلیل یک‌دست و شبیه به هم هستند.