رتبه‌بندی ریسک‌ها بر پایه عدد اولویت ریسک

ریسک به عنوان شرایطی که در آن امکان انحراف از یک وضعیت مطلوب وجود دارد، در همه جنبه‌های زندگی بشر قابل بحث است. مدیریت و کنترل پیامدهای نامطلوب ریسک مستلزم شناخت آن است و برای این منظور رویکردهای مختلفی تاکنون مطرح شده است. بدون شک ارزیابی ریسک هسته اصلی مدیریت ریسک است و به طرق مختلفی قابل انجام است. در یک دسته‌بندی به روش‌های کمّی، نیمه‌کمّی و کیفی اشاره می‌شود. روش‌های کمّی برپایه مدل‌های ریسک کار می‌کنند و برای استفاده‌های عملی به داده‌های تجربی مرتبط با ریسک نیاز دارند. در مقابل روش‌های نیمه‌کمّی و کیفی بر پایه قضاوت خبرگان استوار هستند و داده‌های مورد نیاز را در حین ارزیابی فراهم می‌کنند. در میان روش‌های نیمه‌کمّی، روش تجریه و تحلیل حالت‌های خرابی و اثرات آنها ‎(fmea)‎ به عنوان یک روش متداول در حوزه ارزیابی انواع ریسک‌ها، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این روش بر پایه یک شاخص به نام عدد اولویت ریسک کار می‌کند که دستمایه این مطالعه است. عدد اولویت ریسک، به طور همزمان سه جنبه مختلف ریسک، شامل فراوانی، شدت و شانس کشف ریسک را ارزیابی می‌کند و از این نظر می‌تواند گزینه مناسبی برای اولویت‌بندی ریسک‌ها باشد. با این وجود در ادبیات ‎fmea‎ از لحاظ استنباط آماری کار جدی بر روی این شاخص انجام نشده است. در این مقاله ضمن معرفی عدد اولویت ریسک، درباره استنباط آماری پیرامون این کمیت بحث و نتایج جدیدی ارائه شده است.