ارائه چارچوبی برای دستیابی به فولاد سبز با رویکرد سیاست‌گذار و تولیدکننده

فولاد سبز به‌عنوان راهکاری پایدار و کم‌کربن در صنعت فولاد، مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی مزایا و چالش‌های گذار به فولاد سبز در ایران با استفاده از هیدروژن سبز و منابع انرژی تجدیدپذیر می‌پردازد. بدین منظور با بررسی ادبیات موضوع و ترازیابی کشورهای دارای صنعت فولاد، و همچنین با بهره گیری از نظر خبرگان در قالب مصاحبه و پرسش نامه موضوع مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج بررسی ادبیات نشان می‌دهد که ایران دارای بالاترین پتانسیل (کمترین هزینه) برای تولید فولاد سبز در میان کشورهای پیشرو است. اما، این گذار با چالش‌های متعددی ازجمله نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه قابل‌توجه، مشکلات زیرساختی، عدم قطعیت در فناوری و عدم تعامل در زنجیره تامین روبه‌رو است. همچنین، تغییرات قوانین مربوط به کربن، افزایش تقاضا برای فولاد سبز، احتمال کاهش یارانه‌های حامل‌های انرژی تجدیدناپذیر و حمایت‌های استراتژیک سیاست‌گذاران، نیز به‌عنوان محرک‌های این گذار به شمار می‌روند. در ادامه نتایج، با الهام گیری از رویکرد سه مرحله‌ای انجمن جهانی فولاد، چارچوبی بر اساس نظر خبرگان به منظور در تسهیل و تسریع گذار ارائه شده است. در این چارچوب، سیاست‌گذاری جامع و موثر به منظور عبور از آینده‌ی پر چالشی که صنعت فولاد ایران در پیش رو دارد، پیشنهاد شده است که بر اساس آن ایران می‌تواند به‌عنوان یک بازیگر کلیدی در بازار جهانی فولاد سبز حضور موثری داشته باشد و همچنان به حفاظت از محیط‌زیست اهمیت بدهد.