بررسی دما و زمان بهینه در فرایند خشک نمودن گندله خام و دستیابی به dcs و دراپ خشک مطلوب و تاثیر آن بر میزان ریزدانه محصول

اساساً دستیابی به استحکام فشاری خشک و کاهش مقدار خرد شوندگی و ترک در گندله های خام سنگ آهن درکوره های پخت با تکنولوژی کوره های عمودی از الزامات کیفی بشمار می رود. در حال حاضر با توجه به محدودیت هایی که در رابطه با تامین کیفیت کنسانتره های سنگ آهن وجود دارد، برخی از شاخص های کیفی مواد اولیه مانند ph کنسانتره و درصد رطوبت و توزیع اندازه ذرات در محدوده های مجاز رعایت نمی شود. بطوریکه در این شرایط افزایش نرخ تولید در ماشین پخت گندله سازی منجر به افت استحکام فشاری خشک و افزایش ترک در گندله خام می گردد. در تکنولوژی کوره های عمودی بدلیل پیوستگی فرایند خشک کردن و پیشگرم گندله خام امکان نمونه گیری و اندازه گیری استحکام خشک(dcs) در زمان تولید وجود ندارد. در پژوهش حاضر تاثیر زمان و میزان دمای خشک کردن گندله خام در دراپ نامبر و استحکام خشک گندله مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور ابتدا گندله خام از کنسانتره مگنتیتی در یک دیسک گندله سازی با قطر 4 متر تولید شد و سپس گندله خام با قطر 12 میلیمتر با زمان و دماهای متفاوت در یک آون آزمایشگاهی قرار داده شد و تست های دراپ و استحکام خشک از آنها گرفته شد. نتایج این تست ها در )جدول شماره 2 (ثبت شد. در مرحله بعد گندله خام با قطر 12 میلیمتر در یک کوره تونلی آزمایشگاهی با دمش هوای گرم در زمان و دماهای متفاوت قرار داده شد. در این مرحله نیز تست های دراپ و استحکام خشک از آنها گرفته شد. نتایج این تست ها در یک جدول جداگانه ثبت شد. با جمع بندی اطلاعات بدست آمده از تست ها، نقاط بحرانی مقدار دما و زمان خشک کردن برای رسیدن به دراپ نامبر خشک و استحکام خشک مناسب (dcs)گندله خام بدست آمد. برای صحه گذاری نتایج تست های آزمایشگاهی فوق اقدام به انجام تست های میدانی در دموپلنت 40 هزارتنی و گندله سازی 400 هزارتنی با تکنولوژی srk گردید.