بررسی اثر گوگرد ذوب و اثر احیایی بودن سرباره بر نیتروزن‌پذیری فولاد در متالورژی ثانویه فولاد مبارکه

نیتروژن عنصر مهمی در ترکیب شیمیایی فولاد است. مهمترین اثرهای نیتروژن افزایش سختی و ایجاد حساسیت به ترک است. حساسیت به ترک بویژه در فولادهایی که انتظار کارکرد در دماهای پایین از آنها داریم خود را نشان می‌دهد. در متالورزی ثانویه فولاد مبارکه در مورد کنترل نیتروزن در مورد فولادهایی که نیتروژن بالا (بیش از 80 پی پی ام) داشتند مشکلاتی وجود داشت. در این تحقیق اثر دو عامل احیایی بودن سرباره و سولفور ذوب قبل از تزریق نیتروژن بر نیتروژن‌پذیری فولاد بررسی شدند. برای بررسی هر یک از عوامل، سایر عوامل ثابت در نظر گرفته شد و تنها عامل مورد نظر تغییر یافت. این کار در کوره‌های پاتیلی فولاد مبارکه که پاتیل‌هایی حاوی 190 تن مذاب هستند، انجام شد. احیایی بودن سرباره، اثر بسیار زیادی بر جذب نیتروزن داشت. هرگاه مجموعfeo+mno سرباره تا 0.7 درصد کاهش یابد، نیتروژن‌پذیری بهبود می‌یابد واحیایی کردن سرباره بیش از این مقدار، اثر چندانی بر نیتروژن‌پذیری فولاد نداشت. درمورد سولفور ذوب نیز با کم شدن سولفور، نیتروژن‌پذیری به شدت بهبود می‌یافت. این اثر تا کاهش سولفور به کمتر از 30 پی پی ام قابل شناسایی بود.