بررسی رویکردهای سازنده گرایی با تاکید بر نقش آن در مقطع ابتدایی

در آموزش و پرورش توجه به رویکردهای نوین می توان فرایند آموزش را از حالت سنتی خارج و به حالتی نوین و متناسب با نیاز افراد تبدیل کند. هدف پژوهش حاضر بررسی رویکردهای سازنده گرایی با تاکید بر نقش آن در مقطع ابتدایی می باشد. پژوهش حاضر با روش مروری کتابخانه ی نوشته شده است. از جمله یافته های این پژوهش این است که: رویکرد سازنده گرایی باعث فعال تر شدن دانش آموزان در فرایند یادگیری می شود. محیط کلاسی را از حالت سکون و یک نواختی خارج می کند. درگیر ساختن دانش آموزان در تجاربی که مفاهیم قبال آموخته شده دانش کنونی آنان را به چالش می گیرد. به دانش آموزان این امکان داده شود تا با پاسخ هایشان درس را جلو ببرند و پاسخ های اولیه دانش آموزان را بسط و گسترش دهد. به دانش آموزان فرصت می دهد تا پس از مطرح شدن سوال، تامل کنند. روحیه پرسشگری دانش آموزان را از طریق طرح سوالات اندیشمندانه در بین آنان تشویق می کند.