نقش تشویق و تنبیه در تعلیم و تربیت اسلامی

تشویق و تنبیه دو روش تربیتی و از اجزا جدانشدنی فرایند تعلیم و تربیت بوده و استفاده از آن همم در تعلمیم و تربیت رسمی و مدرسه و هم در تعلیم و تربیت غیر رسمی و خانواده رایج بوده است. تشویق و تنبیه در ابعاد مختلف زندگی انسان به ویژه آموزش نقش پر رنگی دارد که در بعد دینی اسلام و قرآن هم مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه، بررسی چگونگی نقش تشویق و تنبیه در تعلیم و تربیت است و کدام یک اولویت بیشتری دارد. داده ها با روش کتابخانه ای و سند کاوی گردآوری شده است و یافته ها نشان میدهد که تنبیه اغلب اوقات نه تنها تاثیری در جنبه ی تربیتی ندارد بلکه آثار مخربی هم در پی دارد. تشویق کردن به مراتب تاثیر تربیتی بیشتر و بهتری دارد و مقدم بر تنبیه است و تشویق مناسب و سنجیده باعث عمق بخشیدن به یادگیری شده و چون جنبه ی بازدارندگی دارد از انجام کارهای ناپسند در نوجوانان می کاهد.