بررسی مسائل و مشکلات خانواده در تربیت فرزندان

مشکل خانواده‌ها این است که تربیت را نمی‌شناسند و چیزی را جای تربیت قرار داده‌اند که تربیت نیست؛ زیرا که تعلیم و تربیت هنر است و برای دستیابی به این هنر باید در چهارچوب خاصّی عمل کرد و ذوق و شوق هنری داشت. اگر تعلیم و تربیت علم بود و با قوانین خاص، طبق اصول علمی قابل تدریس بود، هیچ جامعه‌ای با مشکل گناه و خلافکاری روبرو نمی‌شد؛همه مصلحان و حتّی انبیا و اولیا و سردمداران کشورها خواهان جامعه‌ای آرمانی و جوانان و نوجوانان قانونگرا و صالح هستند، امّا این امر میسّر نیست؛ زیرا هنر تربیت را فقط افرادی دارند که چهارچوب آن را بدانند و بتوانند آن را صحیح اجرا کنند. ارتباط والدین و فرزندان از جمله موارد مهمی است که سال‌ها نظر صاحب‌نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود می‌آورد. کودک در خانواده پندارهای اولیه را درباره‌ی جهان فرا می‌گیرد، از لحاظ جسمی و ذهنی رشد می‌یابد، شیوه‌های سخن گفتن را می‌آموزد، هنجارهای اساسی رفتار را یاد می‌گیرد و سرانجام نگرش‌ها، اخلاق و روحیاتش شکل می‌گیرد و به عبارتی اجتماعی می‌شود