چالش های ورود و فعالیت به حرفه وکالت در کانون های وکلا

وکلا وجدان قانونمدار جامعه اند. اگر مبنای حکمرانی و اداره جامعه، قانون باشد، بی تردید کانون وکلا مهمترین نهاد مدنی است. وکالت دادگستری صرفاً یک حرفه برای امرار معاش نیست بلکه مهمترین ابزار غیر حکومتی تضمین حکومت قانون است فلسفه اصلی شناسایی استقلال کانون های وکلا در نظام های حقوقی، تامین هر چه مناسب تر این کارکرد وکالت دادگستری است. وکلا باید مستقل از حاکمیت باشند تا بعنوان وجدان قانونمدار جامعه، بر اجرای درست قوانین اصرار ورزند و در این راه با خطرات شغلی مواجه نباشند. در ورود به این حرفه مواردی همچون ماده 187 قانون برنامه سوم توسعه که حتی استقلال این نهاد را هم زیر سوال برده، ورود قضات و کارمندان بعد از بازنشستگی و همچنین ورود نمایندگان مجلس و اعمال برخی سهمیه ها و در ادامه ورود به این حرفه نیز، مواردی چون میزان کارآموزی متفاوت برای برخی طیف ها، وکلای گزینشی تبصره ماده 48 قانون آیین دادرسی کیفری و نقل و انتقال وکلا که بعضا امتیازهایی را برای برخی گروه ها و اشخاص در نظر گرفته، وجود دارد که باعث شده به این نهاد، که ازجمله قدیمی ترین نهادهای مدنی به حساب می آید با شک و تردید نگریسته شود. امید است با تشریح این موارد ضمن آگاهی از تبعیض های منفی و نابرابری های این حرفه، گامی موثر و مفید، جهت رفع این بی عدالتی برداشته شود. بنابرین، در ورود و ادامه فعالیت به حرفه وکالت روزنه هایی از نابرابری و بی عدالتی به چشم می خورد که باید تمام این روزنه ها بسته شود و همه کسانی که متقاضی دریافت پروانه وکالت هستند، در آزمون وکالت شرکت کنند، تا هم اصل برابری و عدالت، رعایت شود و هرکس بر اساس توانایی و شایستگی خودشان به این حرفه وارد شوند.