مطالعه مروری تاریخچه مالکیت معارض در برابر حق مالکیت

مالکیت معارض که گاهی به صورت محاوره‌ای به عنوان «حقوق متصرف» نیز توصیف می‌شود، یک اصل حقوقی در قانون عرفی انگلیسی آمریکایی است که بر اساس آن یک فردی که مالکیت قانونی روی یک ملک ندارد معمولاً زمین (ملک غیرمنقول) بر اساس تصرف یا اشغال مستمر بدون پروانه مالک قانونی آن بر آن مالکیت قانونی می‌آبد. اگر تصرف بر اساس کرایه یا مجوز مالک قانونی انجام پذیرفته باشد، به آن مالکیت معارض گفته نمی‌شود. مفهوم حق مالکیت، سلطه قانونی بر اموال است و حق مالکیت به مالکیت عین و مالکیت منافع، تقسیم می شود. مالکیت عین، به معنای سلطه بر جسم و فیزیک مال و مالکیت منافع، به معنای حق بهره برداری از منافع مال بوده و ملی کردن، تملک قهری و مصادره از محدودیت های حق مالکیت می باشند. در این پژوهش به بررسی مالکیت معارض در برابر حق مالکیت پرداخته شده و تاریخچه هر یک مورد بررسی قرار گرفته و نتایج بدست آمده به صورت توصیفی بیانگر تفاوت معنی دار این دو تعریف بوده است.نتیجه پژوهش چنین بدست آمد که قانون باعث تایید یک عمل یا اعمال غیرقانونی متجاوز یا کسی می‌شود که به غلط مالکیت ملک مالک را به دست آورده است. در پرونده ایالت هاریانا علیه موکش کوما و دیگران در سال 2011، دیوان عالی پیشنهادهایی مشخص را ارایه کرد مبنی بر این که چون قانون مالکیت معارض فسخ نشده است.