رابطه طلاق با قاعده عسرو حرج

یکی از زیر بنای ترین نهاد اجتماعی خانواده است. ودر مقابل ان طلاق مهمترین اسیبی است که می تواند اساس خانواده را متزلزل کند.ویکی از موارد ان که زوجه به ان اسناد میکند قاعده نفی عسروحرج است. امروزه این قاعده نه تنها در مسائل فقهی، بلکه در امور حقوقی و در قانون کاربرد و اهمیت بسیاری پیداکرده است. چنان که ماده 1130 قانون مدنی به زوجه اجازه داده است در مواردی که ادامه زندگی زناشویی، وی را در وضعیت عسر و حرج قرار دهد، با مراجعه به دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی درخواست طلاق نماید.این مقاله به بررسی رابطه طلاق با قاعده عسر و حرج و کاربرد حقوقی آن درمساله طلاق پرداخته شده است. بر اساس فقه و قانون مدنی ایران هر گاه برای زوجه ادامه زندگی براساس مصادیقی از جمله: ترک زندگی توسط زوج، اعتیاد، محبوس شدن به بیش از 5سال، سوء معاشرت و ضرب و شتم زن و سوء معاشرت با سختی روبه رو شد، می تواند درخواست طلاق و اقامه دعوا براساس قاعده عسر و حرج نماید. چرا که این قاعده صراحت دارد که: « لاعسر و لاحرج فی الاسلام».