مبانی تنفیذ حکم ریاست جمهوری توسط رهبر انقلاب اسلامی از نگاه فقه و حقوق اسلامی

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران یکی از وظایف و اختیارات رهبری را امضاء حکم ریاست جمهوری شمرده است. سوال اصلی این است که: این قانون بر چه مبنائی از نگاه فقه و حقوق اسلامی استوار است؟ یک تحقیق تحلیلی توصیفی و مطالعه کتابخانه ای در منابع اسلامی نشان داد که حاکمیت و ولایت ویژه خداوند است، که به پیامبر (ص) و ائمه هدی (ع) واگذار شده است و در زمان غیبت که به امام معصوم (ع) دسترسی نیست، فقیه جامع الشرائط، به نیابت از آن حضرت ولایت بر مردم را به عهده می گیرد و تمامی امور تنها با اقدام و امضای او مشروعیت می یابد. لذا لازم است ولی فقیه حکم را امضاء و رای ملت را در مورد رئیس جمهور منتخب تنفیذ و او را برای ریاست قوه مجریه منصوب نماید. با حدوث و استمرار این اجازه، رییس جمهور و مسولینی که وی بر اساس قانون انتخاب می کند، مجاز خواهند بود که در امور عمومی در حیطه مسولیت خود تصرف کنند و برای مردم نیز اطاعت و همکاری برای اجرای قوانین در همه رده های مسولیتی امری لازم و ضروری تلقی می گردد.