چارچوب پیشنهادی برای روش شناسی مطالعات منظر صوتی شهر مبتنی بر ارزیابی های عینی و ذهنی

منظر صوتی حوزه جدیدی از مطالعات آکوستیکی است که به مطالعه کیفیت صدای شنیده شده در فضاهای شهری می پردازد. در این حوزه مطالعاتی، علاوه بر متغیرهای کمّی، مولفه های کیفی و ادارکی نیز ارزیابی می گردند. برقراری رابطه ای علمی بین مولفه-های عینی و ذهنی منظر صوتی شهری، یکی از خلاهای علمی موجود و از دغدغه های پژوهشگران این حوزه مطالعاتی می باشد. تحقیق حاضر به بررسی دقیق مطالعات منظر صوتی از نظرگاه متغیرهای عینی و ذهنی مورد آزمون، ابزار و روش های جمع آوری داده ها، روش های تحلیل داده ها و همچنین ارتباط یک سویه یا دوسویه متغیرها با یکدیگر پرداخته است. با اشراف به روش شناسی تحقیقات منظر صوتی و نکات عنوان شده، شیوه ای به عنوان چارچوبی برای روش شناسی مطالعات منظر صوتی شهر پیشنهاد شده است که مبتنی بر ارزیابی های توامان مولفه های عینی و ذهنی است. تراز فشار صوت و زمان واخنش دو متغیر کمّی آکوستیکی هستند که به عنوان متغیرهای پیشنهادی برای ارزیابی های عینی معرفی شده اند. این دو متغیر مبین رفتار آکوستیکی فضاها بوده که ابزارهای بهینه برای سنجش آن ها در نوشتار مشخص شده است. برای ارزیابی های ذهنی پیشنهاد شده است با بهره گیری از پرسشنامه، توصیفگرهای منظر صوتی، ترجیحات صوتی و بلندی و آسودگی صوتی در طیف لیکرت مورد آزمون قرار گیرد. در نهایت نحوه ارتباط بین دو گروه از مولفه های عینی و ذهنی در ادراک منظر صوتی تشریح شده است. همچنین چگونگی اثرپذیری این ارتباطات از سایر مولفه های میانجی که متاثر از ماهیت فضاهای شهری است، مشخص شده است. نکته شایان توجه این است که تبعیت صرف از مقادیر استاندارد تراز فشار صوت و زمان واخنش، برای برقراری آسایش صوتی و دلپذیری و خوشایندی منظر صوتی کفایت نمی کند. بلکه دسته ای از مولفه های میانجی در نحوه ادراک محیط صوتی فضاهای شهری موثر هستند. لذا منظر صوتی هر فضای شهر بایستی در بستر خود مورد مطالعه قرار گیرد.