شناسه صوتی ایستگاه های مترو (نمونه موردی: مترو تهران و تبریز)

در این مقاله، شناسه صوتی برای ایستگاه های مترو به منظور آشنایی با محیط صوتی و ویژگی های آن با بیان شاخص های کمی اندازه گیری شده، ارائه می شود. در شناخت صوتی یک فضا، بررسی حداقل دو پارامتر اصلی در بحث آکوستیک ضرورت دارد که شامل تراز فشار صوتی و زمان واخنش است. میزان نوفه و ماندگاری صدا در فضا با این دو کمیت فیزیکی سنجیده می شود که در ایستگاه های مترو به منظور تامین آسایش صوتی و وضوح گفتار اهمیت دارد. نمونه های مورد مطالعه از دو شهر تهران و تبریز انتخاب گردیده و با دستگاه صوت سنج b&k 2260 در دو سطح سالن کنترل بلیط و سکوی انتظار اندازه گیری شده است. بالا بودن تراز فشار صوتی از حدود تعیین شده نشاندهنده وجود آلودگی صوتی در فضا و همچنین زمان واخنش طولانی تداخل در گفتار را می رساند. شناسه تراز فشار صوتی ایستگاه های مترو با مدل رگرسیون محاسبه شده است و دارای نموداری منحنی شکل است که در محدوده فرکانس های میانی-شنیداری بالاترین مقدار را دارد و شناسه زمان واخنش نیز از تجمیع تمام نقاط اندازه گیری شده بدست آمده که بطور میانگین 1 تا 4 ثانیه را نشان می دهد. مقایسه نمودار بدست آمده با نمودارهای ایزوفون و شنوایی بیانگر شرایط نامطلوب آکوستیکی در ایستگاه های مترو است.