بررسی بازتاب «صلح کل»یا «دین الهی» اکبری بر شاعران عهد بابری

شبه قاره هند و گستردگی سرزمین آن به همراه تکثر دینی و اختلافات فرقه‌ای از جمله چالش‌هایی بود، که همواره شاهان هندی با آن دست به گریبان بودند. اکبرشاه به‌ عنوان بزرگترین و سومین پادشاه گورکانی هند که دارای کفایت، درایت و صفات برجسته‌ای چون آزاد‌منشی و انسان‌دوستی بود، با طرح ایده «صلح کل» یا «دین الهی» بر آن بود، که صلح، آرامش و آزادی را برای مردم خود به ارمغان بیاورد. این تحقیق در پاسخ به این پرسش است، که مهم‌ترین دلیل شکل‌گیری چنین ایده‌ای در زمان اکبرشاه چه بود؟ شاعران و نویسندگان در دربار اکبرشاه به طرح این ایده چه واکنشی از خود نشان دادند؟ بنابراین در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع و متون ادبی و تاریخی به صورت اجمال، به بررسی سلسله شاهان بابری و چگونگی تاسیس آن، و علل طرح دین الهی و اصول آن، مهاجرت شاعران و نویسندگان به هند، و سرانجام دیدگاه شاعران و نویسندگان عصر بابری در ارتباط با «صلح کل» یا «دین الهی» می‌پردازیم. در این راستا دیوان شانزده شاعر و ادیب عصر بابری را مورد کنکاش قرارداده و با توجه به میزان تاثیر و اشارات آنان از «صلح کل» یا «دین الهی» اکبری، آنان را به سه دسته تقسیم کرده و علت و انگیزه آنان را در آثارشان‌شان بررسی کردیم