سفر شاعرانه فارسی به هند

سفر شاعرانه فارسی به هند در پس زمینه تاریخ و میراث مشترک هند و پارس آغاز شد. هند و ایران سرزمین متون مقدس باستانییعنی وداها و اوستا بوده اند. شعر موالنا خانه دومی در هند قرون وسطی یافت. حاکمان سلسله بردگان در هند حکومت کردند، اماپارسی بود که بر قلب میلیونها نفر در جنوب آسیا حکومت کرد. رنسانس در زمان حکومت تیموریان بر هند طلوع کرد و اندیشههای جدیدی را پدید آورد. شاعرانی چون فیضی، کلیم، بدیل، غالب و اقبال گنجینه شعر فارسی هندوستان را غنیکردند. شعر هندیبه بهترین وجه توسط تاگور بازنمایی شد که حاوی افکار و عبارات صوفیانه بود