بازتاب داستان حضرت سلیمان در دیوان صائب و مقایسه آن با دیوان شمس

معارف دینی یکی از اساسی ترین بن مایه های شعر فارسی بوده که شاعران به وسیله ی آن احساسات و اندیشه های خود را بیان می کرده اند. داستان سلیمان نبی یکی از قصص قرآنی است که همواره مورد توجه شاعران بوده است. مولوی و صائب تبریزی از جمله شاعرانی هستند که در آثار خود به قصه ها ی پیامبران توجه داشته اند. در پژوهش حاضر سعی بر این است که با استفاده از شیوه ی توصیفی- تحلیلی بازتاب داستان حضرت سلیمان را در دیوان شمس و دیوان صائب تبریزی را مورد بررسی قرار دهیم تا به این سوال پاسخ دهیم که داستان سلیمان(ع) در این آثار به چه صورت بازتاب یافته است؟ و شاعران از این داستان برای بیان چه مفاهیمی استفاده کرده اند؟ بر اساس نتایج تحقیق هر دو شاعر از جنبه های مختلف داستان سلیمان(ع) برده اند. کارکرد اخلاقی و وصفی در هر دو اثر مشترک است. به جز این موارد بیشترین کارکرد این داستان در کلیات شمس کارکرد عرفانی است؛ درحالیکه در دیوان صائب این کارکرد قابل توجّه نیست.