آزادی در میان بیگانگی

پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل مضامین اگزیستانسیالیستی در داستان 'انتری که لوطی اش مرده بود' اثر صادق چوبک می-پردازد. چوبک، با شهرت خود در زمینه ی بینش دقیق در باره ی شرایط انسانی، روایتی را می سازد که به عنوان کاوش عمیق در تعادل آزادی و انزوا عمل می کند. داستان چوبک، با تاکید بر رابطه ی تعاملی بین از خود بیگانگی و آزادی، به عنوان کندوکاوی تاثیرگذار از وضع و شرایط انسانی، از طریق دریچه ی استعاریِ میمونی که با مرگ لوطی خود دست و پنجه نرم می کند، شرح داده می شود. شخصیت مخمل، قهرمان داستان، به عنوان نمادی نمایانگر عمل می کند و چوبک از طریق ابعاد مختلف، بیگانگی این شخصیت را بررسی می کند. از جدایی مخمل از حیوانات همنوعش تا تجربه ی تنهایی وجودی اش در دنیایی پیشبینی ناپذیر، چوبک ماهرانه بیگانگی را به عنوان نیروی فراگیر که بر روان شخصیت تاثیر می گذارد، به تصویر می کشد. همچنین، هدف این پژوهش بررسی درونمایه ی آزادی در چارچوب آرک داستانی شخصیت اصلی است. همانطور که مرگ لوطی فرایند تحول آفرینی را برای مخمل به همراه دارد، آزادی تازه ای که میمون به دست می آورد نقطه ی مرکزی در راستای درک عملیات فردی و کشف خود را تشکیل می دهد. با استفاده از ترکیبی از تحلیل ادبی و جستاری اگزیستانسیالیستی، این مقاله سعی در روشن ساختن زیربنای عمیق فلسفی داستان انتری که لوطی اش مرده بود دارد. این تحقیق به غنای مطالعات گفتمان همیشگی در حوزه ی مضامین اگزیستانسیالیستی در ادبیات افزوده و خوانندگان را به تامل در باره ی رقص آزادی و از خود بیگانگی که از طریق داستان سرایی استادانه ی چوبک به تصویر کشیده شده است، دعوت می کند.