مواجهه با تنهایی اگزیستانسیالیستی از منظر شمس تبریزی بر اساس دیدگاه اروین یالوم

مسئله اصلی مقاله حاضر که به شیوه توصیفی- تحلیلی و با ابزار کتابخانه‌ای فراهم آمده عبارتست از چهار ترس نهایی اگزیستانسیالیسم معاصر که سبب اضطراب در آدمی می‌شود. این اضطراب‌ها عبارتند از آزادی، پوچی، مرگ و تنهایی. اگزیستانسیالیسم گرایشی فلسفی با محوریت وجود انسانی است که می‌گوید انسان‌ها برای تعیین سمت‌وسوی زندگی خود از اراده آزاد برخوردارند. از نظرگاه این رویکرد فلسفی، مسئولیتِ فردی است که معنا را خلق می‌کند و مداخله قدرت مسلط یا مذهب در تعیین آنچه مهم، ارزشمند یا اخلاقی خوانده می‌شود، هیچ جایگاهی ندارد. اروین یالوم سعی کرده است دغدغه‌های وجود آدمی از جمله تنهایی را که به مشکلاتی در زندگی منجر می‌شود، مورد بررسی قرار دهد و درصدد یافتن راه‌حل برای آن‌هاست. مسئله اصلی این نوشتار آن است که با بررسی چیستی و انواع تنهایی و تنهایی از نگاه شمس تبریزی با واکاوی در منقولات و شیوه زیست شمس به الگوی سفر او دست یابد و روش‌های مقابله با معضل تنهایی را با تکیه بر رویکرد اگزیستانسیالیستی ارائه کند. از برآیند مقاله چنین دریافت می‌شود که سفر بهترین موقعیت مرزی منتخب در جهان زیسته شمس و مهم‌ترین ماحصل زندگی او درک مفهوم تنهایی است. مهم‌ترین پرسش پیش روی آن است که آیا تنهایی بشر امروز از جنس تنهایی شمس تبریزی است؟