بررسی مولفه های زبان زنانه در اشعار پروین اعتصامی با تکیه بر نظریه «رابین تالمن لیکاف»

زبان زنانه به دنبال جنبش فمنیسم برای دستیابی زنان به حقوق اجتماعی برابر با مردان، در نقد ادبی معاصر مورد توجه قرار گرفت. در این میان شاعران و نویسندگان زن با بازنمایی تجربه های زنانه با زبانی متفاوت از آنچه مردان از آن استفاده می کنند، در صدد هویت بخشی به ادبیات زنانه شدند. هدف از نگارش این سطور بررسی مولفه های زبان زنانه بر اساس نظریة رابین تالمن لیکاف در شعر پروین اعتصامی است تا هویت شعری وی به عنوان زنی که در جامعة مردسالار بالیده و شعر سروده است، آشکار شود؛ نیز تفاوت بنیادین زبان اشعار او با ادبیات کلیشه ای که زنان چندان نقشی در آن ندارند، نشان داده شود. نتایج به دست آمده نشان داد پروین اعتصامی شاعری است که هر چند بوطیقای شعرش با سروده های مردان تفاوتی ندارد ولی تامل عمیق در اشعار او در پژوهش حاضر که با روش توصیفی-تحلیلی صورت گرفته است گویای این است که زبان وی در لایه های صرفی، نحوی، معنایی، عاطفی و اندیشگانی دارای ویژگی های زنانه است که وجه تمایز شعر او در رقابت ادبی با مردان هم عصر خود به حساب می آید