تحلیل سفرنامه سانسون براساس رویکرد نشانه‌شناسی اجتماعی تئو ون‌لیوون

نشانه‌شناسی اجتماعی استخراج‌کننده مفاهیم مرتبط با ارتباطات اجتماعی است، خواه در سطح شخصیت‌ها و خواه در سطح کلان آن؛ یعنی فرهنگ و اجتماع و بر اساس آن نگرش‌ها نسبت به اجتماع و مسائل مورد تنش میان کاربران تحلیل می‌شود. این جستار به تحلیل سفرنامه سانسون اختصاص دارد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. باهدف پاسخ‌گویی به اینکه کنشگران حاضر در این متن براساس کدام الگوها از نشانه‌شناسی اجتماعی به برقراری ارتباط می‌پردازند و پیروی هرکدام از الگویی خاص چه نکته‌ای منتقل می‌کند. در پاسخ به این پرسش‌ها که شاه سلیمان بر اساس کدام‌یک از الگوهای نشانه‌شناسی اجتماعی با طیف‌های مختلف ارتباط برقرار می‌کند؟ سانسون به‌عنوان یکدیگری که در جامعه ایران حضور دارد طبق کدام الگوی ارتباطی خود را نشان می‌دهد؟ ملت ایران و مقامات براساس کدام الگو عمل می‌کنند؟ سانسون بر اساس رویکردهای الگوی قواعد عمل می‌کند، هر چه با هنجارهای او همگرا است را می‌پذیرد و واگرا را رد می‌کند. شاه سلیمان بر اساس رویکردهای الگوی قواعد ارتباط برقرار می‌کند که شاه دارای بحران هویتی بوده و دارای یک اقتدار پوشالی و مستبدانه است، شاه سلیمان تنها با مقامات خارجی بر اساس همپوشی رفتار می‌کند. مردم به‌عنوان کاربران اصلی اجتماع شاه را سرمشق می‌دانند و باهم براساس اقتدار غیرشخصی رفتار می‌کنند. نفوذ مقامات بر شاه نشانه اقتدار شخصی است و شاه هم اقتدار شخصی دارد.