خودی یا بیگانه نگاهی تصویر شناختی به آثار عطار در باره زنان

تصویرذهنی فرد، به دیگری و پدیده‌ها، نگرش عاطفی و انحصاری وی به مقوله‏ های متعدد را نشان می‎دهد. در رویکرد تصویر شناختی تصویر کلی در تعامل با تصویر منحصر به فرد و ایجابی او قرار می‏گیرد. در جهان پیشاصنعتی تصویر ذهنی شاعر یا نویسنده برایندی از نگرش کلی، فراگیر و کنش شبکه اجتماعی، سیاسی همان دوره است. در این پژوهش به روشی توصیفی تصویرذهنی عطار نسبت به زنان بررسی شده است. نتایج نشان می‎دهد. در آثار او زنان جنسیت زده نیستند، آنان به دو دسته(نماد) کمال و سخا همچنین پلشتی و بدطینتی تقسیم می‎شوند. این خصائل پیوند با زن بودگی کسی ندارد، خصائل اهریمنی است که در مردان نیز نمود دارد. بیشترین حضور زنان در آثار عطار در تذکرۀ الاولیاست و کمترین آن‎ها در اسرارنامه نمود یافته است. زنان پارسای منظومه‎ های عطار فراوان‌اند. این شاعر با نگاه مثبت و روشن‌بینانه‌ای که نسبت به زنان دارد، نمونه روشنگر پیش‌تر و قرن ششم است که به دفاع و حمایت از گروه زنان برخاسته است.