نام‌ها و نشان‌های اسطورهای ایرانی در شعر شاعران سبک آذربایجانی

سبک آذربایجانی، سبک شاعران حوزه شمال غربی ایران یعنی منطقه اران و آذربایجان است. شاعران معروف آن عبارتند از: خاقانی، نظامی گنجوی، مجیرالدین بیلقانی و فلکی شروانی. یکی از ویژگی‌های فکری شاعران مکتب آذربایجانی، وطن دوستی آنان است، که باعث شده است، آن‌ها در اشعارشان بارها به اسطوره‌های ایران باستان، اشاره کنند؛ این ویژگی مهم، موضوع مورد مطالعه این پژوهش است؛ که به بررسی نام و نشان‌های اسطوره‌ای در شعر چهار تن از شاعران سبک آذربایجانی پرداخته است. بر اساس یافته‌های این پژوهش شخصیت ها و عناصر اسطوره ای و حماسی با 863 مورد بیش ترین کاربرد را داشتند. باورهای اسطوره ای 152 مورد، خاقانی با 326 مورد و نظامی با 300 مورد و مجیر با 109 مورد و اثیر با 84 و فلکی با 41 مورد پس از خاقانی قرار دارند. بیشترین استفاده این شاعران از نام‌ها و نشان‌های اسطوره‌ای ایرانی، در زمینۀ مدح است. این شاعران در بیشتر مواقع، ممدوح را به شخصیت‌های اسطوره‌ای تشبیه کرده اند. تاثیرپذیری آنان، از فرهنگ ایرانی مشهود است. نکته قابل توجه در این تاثیرپذیری، ابتکار و نوآوری در خلق تصاویر است. میزان استفاده از اسطوره های ایرانی در شعر آنان، نشان دلبستگی این شاعران به ایران و فرهنگ ایرانی و زبان فارسی بوده است. نام ها و نشانه های اساطیری شامل مصادیق انسانی، جانوری، گیاهی و...است.مهم ترین شاخصۀ فرهنگی هر سرزمین اسطوره های آن می باشد. پس، هر چه شاعران در به کارگیری نمادین از این عناصر اسطوره ای کوشاتر باشند، در نشان دادن فرهنگ ایران قبل از اسلام موفق ترند. و در انتقال فرهنگ گذشته به نسل های آینده بسیار تاثیرگذار می باشند. این پژوهش با روش تحلیلی انجام پذیرفت. در این مدخل ابیاتی که حاوی مفاهیم اسطوره ای از شاعران مورد نظر هستند، معرفی شده اند. و بسامد استفاده از آنان در دیوان این شاعران شاخص سبک آذربایجانی مشخص گردید.