بررسی ساخت واژه افعال مرکب در گویش کوهشهری

منطقۀ کوهشهری در جنوب شرق شهرستان منوجان(از توابع استان کرمان) واقع شده است. گویش کوهشهری در برخی از روستاهای اطراف این شهرستان از جمله؛ بنک(bonak)، تیاب(tiyāb) و سرگرو(sargarū) گفت و گو می شود که پیوند خانوادگی با گویش های شهرستان های کهنوج، قسمتی از جیرفت و بندرعباس دارد. با توجّه به وجود تعداد زیادی از افعال مرکب در این گویش، هدف از این پژوهش بررسی ساختاری انواع فعل مرکب (با توجّه به دستور سنتی و جدید) در این گویش است. در این پژوهش فعل مرکّب در گویش کوهشهری با توجّه به مقوله دستوری اجزاء سازنده در دو گروه فعل مرکّب از نظر عنصر غیر فعلی(فعلیار) و عنصر فعلی(همکرد) مورد بررسی قرار می گیرد. عنصر غیرفعلی در افعال مرکّب؛ اسم، صفت یا قید است. این عنصر در مورد برخی از افعال، مرکّب است، مثلاً از ترکیب دو واژة مکرّر؛ دو اسم، اسم و صفت، حرف اضافه و اسم، اسم و بن فعل، عدد و اسم، اسم و فعل پیشوندی، اسم مشتق – مرکّب و فعل پیشوندی، اسم و حرف اضافه و اسم ساخته می شود. با توجّه به پژوهش انجام شده رایج ترین همکرد در این گویش همانند زبان فارسی /kerden/ و کم کاربرد ترین همکرد /manden/ و /xonden/ می باشد.