تحلیل دو رمان ایدئولوژیک کلبۀ عموتم و روزگار تفنگ از منظر پسااستعماری

موضوع پسااستعماری به لحاظ تقابل میان قطب استعمارگر و استعمارشده، در حوزۀ مطالعات فرهنگی مورد واکاوی قرارمی‌گیرد. همۀ نویسندگانِ رمان‌هایی که برمبنای تفکر پسااستعماری نوشته‌شده‌است؛ مربوط به همان سرزمین‌هایی نیستند که تحت ظلم قدرت‌های بیگانه قرارگرفته‌اند. به هر روی گسترۀ روایت رمان‌هایی مبتنی بر موضوع پسااستعماری بسیار وسیع و در خور پژوهش است. آنچه دو رمان «کلبۀ عموتُم» و «روزگار تفنگ» را به یکدیگر نزدیک‌می‌کند، همان هدفی است که نویسندگان آن‌ها ریزبینانه به استعمار و استیلای ظالم بر مظلوم و همچنین شیوه‌های زندگی پسا استعماری، فارغ از موقعیّت جغرافیایی به آن توجّه کرده‌اند. این دو رمان برمبنای تقسیم بندی لوکاچ (1919) درشمار رمان آموزشی و به تعبیر این جستار «رمان ایدئولوژیک»، قرارمی‌گیرد. (لوکاچ،1400: 129) هر دو رمان با خلق شخصیت قهرمان، به انسانی والا و پایبند به ارزش‌های اخلاقی و مدافع حقوق انسان به معنای اعم پرداخته اند. تحلیل هر دو رمان با رویکرد پسااستعماری و برمبنای شیوۀ تحلیل محتوای کیفی متن در این پژوهش مورد نظر ‌است