معرّفی کتاب قشرالفسر ابوسهل زوزنی

این مقاله شامل دو بخش است: نخست ترجمۀ فارسی مقاله‌ای عربی نوشتۀ «محمدعبدالوهّاب عزّام» است که خود آن ترجمه‌ای از نامۀ استاد «عبّاس اقبال آشتیانی» به زبان عربی است که در اسناد فارسی بازمانده از آن مرحوم یادی از آن نشده است. و دیگری معرّفی کتاب «قَشر الفَسر» بوسهل زوزنی است. آن چه این دو بخش را به یکدیگر پیوند می دهد، شخصیّت «شیخ عمید ابوسهل محمد بن حسن، (حسین)» عارضِ دستگاه «مسعود غزنوی»، رجل سیاسی حداقل سه تن از شاهان غزنوی است که به لطف «ابوالفضل بیهقی» در داستان «حسنک» وزیر (ابوعلی حسن بن محمّدبن میکال) کمابیش با او آشنایی داریم. پاره‌ای نیز با خواندن تاریخ بیهقی و تعمق بیشتر در داستان حسنک، با ابعاد دیگری از شخصیت این عمید دستگاه غزنوی آشنا شده‌اند. و هر دو بخش مقاله مصداق و دلیل موضوعی است که استاد عباس اقبال آشتیانی، دردمندانه در نوشته‌اش بدان اشاره کرده است، وآن پرداختن به این مطلب است که آن چه فرهنگ ایران و سایر ممالک اسلامی را به هم پیوند داده‌است، دین اسلام است و چون ذخایر سرشار این دو فرهنگ به نوعی وابسته به هم است برای کاوش درست علمی ناچار از کنار گذاشتن تعصّبات قومی و مذهبی هستیم تا بتوانیم میراث مشترک علمی، ادبی، اجتماعی و دینی خود را به بهترین شکل بازیابی کنیم.