بررسی مولفه های حس تعلق به مکان در شکل گیری اقامتگاه کودکان بی سرپرست

امروزه در سراسر دنیا با افزایش بی رویه کودکان بی سرپرست مواجه ایم، مشکلات و معضلات این کودکان سرچشمه ناملایمات و ناهنجاری های روانی ، اجتماعی و فرهنگی بی شماری در تمامی لایه های اجتماعی می گردد، شناخت ابعاد مختلف و راه حل های اجتماعی – فرهنگی و کالبدی می تواند در جهت حل این معضل اجتماعی موثرو راه گشا باشد. بخش زیادی از هویت فرد در سنین اولیه کودکی شکل می گیرد و دستیابی به هویت سبب کاهش اضطراب و رسیدن به عزت نفس در کودک می گردد در مقاله حاضر پس از بررسی نقش مولفه های ارتقاء حس دلبستگی ،حس مکان و عوامل تشکیل دهنده آن بویژه در دوران کودکی در شکل گیری هویت انسانی، به روش توصیفی تحلیلی خانه کودکان بی سرپرست جهت دستیابی به معیارهای محیط مناسب، به بررسی راهکارهای معماری برای افزایش شادابی و سرزندگی در این اقامتگاه ها پرداخته شده است. عوامل شکل دهنده ی حس مکان برای افزایش احساس تعلق کودکان در محیط،استفاده از نور ، رنگ ، فرم و بافت متناسب با روحیات کودکان و شرایط سنی و جنسی آنها در خلق فضایی پویا موجب افزایش خلاقیت کودکان و توانایی های آنان می گردد .