بررسی تاثیر نامنظمی بر پاسخ لرزه ای سازه های میان مرتبه جداسازی شده

کاهش خسارات ناشی از زلزله یکی از بزرگ ترین دغدغه های مهندسین سازه و زلزله بوده است. تصوری که بین مهندسین و سازندگان درخصوص تکنولوژی های ساخت و ساز وجود دارد، این است که سازه تا جایی که امکان دارد مقاوم ساخته شود. با توجه به اینکه این فرض درست است، اما در کنار این مساله باید به طراحی المان‌ های سازه ‌ای در محدوده ابعاد مناسب توجه داشت؛ چرا که این مساله در سبک‌ تر شدن ساختمان‌ ها و در نتیجه رفتار مناسب سازه هنگام وقوع زلزله بسیار تاثیرگذار است. به تازگی تکنولوژی جداساز لرزه ‌ای برای برخی سازه ها در ایران به کار برده می‌شود و طراحان کشورهای پیشرفته، سیستم ‌های جداساز لرزه ای را در طراحی سازه هایشان مورد استفاده قرار می دهند، چرا که استفاده از جداساز، ایمن ترین، مقاوم‌ ترین و کم‌ هزینه ‌ترین سیستم سازه ای در برابر زمین لرزه می باشد. از فواید استفاده از جدا سازه های لرزه ای می توان به موارد حذف و یا کاهش صدمات سازه ای و غیر سازه ای، از طریق مستهلک نمودن انرژی زلزله و کم کردن مشکلات معماری درگیر با طراحی سازه (نامظمی در پلان وارتفاع)، اشاره نمود. لذا در این پژوهش سازه های جداسازی شده ی 4، 8 و 12 طبقه (سازه های میان مرتبه) با درنظر گرفتن نامتقارنی در پلان با خروج ازمرکزیت های 25 و 50 درصد در یک و دوجهت( نامنظمی در پلان) به همراه نامتقارنی در ارتفاع با کاهش سختی به میزان 10 و 35 درصد (نامنظمی در ارتفاع)، تحت اثر 7 رکورد زلزله، در محیط نرم افزار سپ 2000 مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته اند. در این مطالعه، اعداد 8/0 ، 0/1 و 7/1 برای نسبت های فرکانس پیچشی به فرکانس جانبی روسازه و سیستم جداسازی، انتخاب شده اند. در این مطالعه، هدف اصلی در پژوهش حاضر، بررسی روند اتلاف انرژی مودال و انرژی هیسترزیس نمونه های مورد مطالعه می باشد. نتایج این مطالعه، نشان می دهد، اتلاف انرژی مودال و اتلاف انرژِی هیسترزیس، با افزایش خروج از مرکزیت کاهش پیدا کردند و این نکته قابل ذکر است که اثر eb بر نسبت انرژی های بیان شده، به مراتب خیلی کمتر از اثر es بوده است. نتایج دیگر این پژوهش نشان می دهد، خروج از مرکزیت در دوجهت تقریباً تاثیری بر شکل پذیری سازه ندارد و در نتیجه تغییر چشمگیری در نسبت های اتلاف انرژی مودال و اتلاف انرژِی هیسترزیس، ایجاد نشده است. دلیل این موضوع را می توان به نزدیک شدن رفتار سازه های با خروج از مرکزیت در دوجهت به سازه های متقارن در پلان، ارتباط داد.