معماری بایوفیلیک و هوشمند سازی ساختمان تحت رویکرد معماری پایدار

در دهه های اخیر شاهد تجلی گسترده توسعه طراحی هوشمند ساختمان در سراسر جهان بوده ایم. در همین حال، مفهوم ساختمانهای هوشمند، معماران و طراحان مختلف ، برانگیخته شده است تا از آن برای ساختمانهای پایدار استفاده کنند.هوشمندی به عنوان انطباق با محیط اطراف توصیف میشود، در حالی که ساختمانهای هوشمند به این صورت تعریف میشوند: »از نظر انرژی و مصرف آب پایدار هستند ساختمانهای هوشمند با کارایی باال در آینده یک گام حیاتی در جهت پیشرفت واقعی در کشور ما است. طراحی ساختمان های هوشمند می تواند پایداری را بهبود بخشد، در نتیجه ساختمان های هوشمند از نظر کمک به بهره وری بیشتر انرژی با هزینه کمتر و فرآیند تولید با ارزش تر، پایدار هستند. ساختمان سبز، به سوی سازههای سازگار با محیط زیست ، بهتر است که با ساختمانهای هوشمند ترکیب میشوند تا ساختمان سبز هوشمند ، زندگی پایدارتری را تضمین کند.این استراتژیهای نوسازی کارآمد ، انرژی را با عناصر بایوفیلیک قابل توجهی در نهایت کیفیت ساختمان را، بهبود میبخشد، ادغام میکند بهره وری انرژی همراه با بایوفیلیا می تواند برای مقاوم سازی کارآمدتر مورد توجه قرار گیرد.ادغام عناصر بایوفیلیک با استراتژیهای مقاومسازی کارآمد انرژی ، در بهبود عملکرد انرژی به شدت به فناوری وابسته است و چالش در توسعه یک رویکرد بایوفیلیک گرا، استفاده از فرآیندها و عناصر طبیعی به عنوان استراتژی های طراحی است. عناصر بایوفیلیک مانند نور روز،هوا، گیاهان و آب مورد استفاده در ساختمانها به شکل پنجره، نورگیر، دیوار سبز، پوشش گیاهی، دیوار آبی و بدنه آبی ساخته میشود. روشنایی، گرمایش فضا، سرمایش و تهویه مسئول اکثر مصرف انرژی در یک ساختمان هستند . عناصر بایوفیلیک میتوانند به هدف دوگانه بودن یک عنصر کارآمد انرژی و همچنین تحقق اهداف خاص خدمت کنند. در مورد انتخاب عناصر بایوفیلیک، توجه اصلی، تجربه مستقیم طبیعت است که در دسته »طبیعت در فضا« میباشد .