ایجاد جایگشت های پیوندی برای جلوگیری از خودتقاطع و فعال کردن شبکه های قابل استقرار اوریگامی ضخیم

مفاهیم اوریگامی نویدبخش ایجاد سیستم های پیچیده قابل استقرار هستند. با این حال، اوریگامی با مواد ضخیم (غیر کاغذی) چالش‌هایی را ایجاد می‌کند، از جمله اینکه پانل‌های ضخیم برای تسهیل تا شدن خم نمی‌شوند و شانس خودتقاطع اجزا افزایش می‌یابد. این کار روش‌هایی را برای ایجاد جایگشت مکانیسم‌های مبتنی بر پیوند و الهام‌گرفته از اوریگامی معرفی می‌کند که سینماتیک مورد نظر را حفظ می‌کند، اما از خود تقاطع اجتناب می‌کند و اتصال آنها را به شبکه‌های قابل استقرار امکان‌پذیر می‌سازد. روش‌هایی برای پیکربندی مجدد پیوندهای بیش از حد محدود و اجرای آنها به‌عنوان مکانیسم‌های اصلاح‌شده الهام‌گرفته از اوریگامی برای مثال‌های پیوند چندگانه اثبات و نشان داده شده‌اند. معادلات به دست آمده است که رفتار تاشو این پیاده سازی ها را توصیف می کند. رویکردی برای طراحی شبکه‌های رئوس اوریگامی مبتنی بر پیوند نشان داده شده است و برنامه‌های کاربردی برای تسلاسیون توصیف می‌شوند. نتایج این فرصت را برای بهره‌برداری از اصول اوریگامی برای ایجاد سیستم‌های قابل استقرار که قبلاً امکان‌پذیر نبودند، ارائه می‌دهد.