الگوریتم روش محاسباتی جدید در طراحی معماری پایایی، پویایی و انعطاف‌پذیری در فضای معماری

در طول دو دهۀ گذشته، فرم‌های جدید معماری که اساساً بسیار متفاوت از فرم‌های قبلی بودند به معماری اضافه شدند. افزایش پیچیدگی نرم‌افزاری به سبک قابل تشخیص کامپیوتری با سطوح صاف و دیجیتالی، فرم‌های منحنی و پیچیده، معماری بلاب، سطوح و پوسته‌هایی با ساختارهای قاب مفتولی منجر گردید. در دورۀ بعد شگفتی‌های به دست آمده از این فرم‌ها به دلیل کمبود کنترل بر آن‌ها شروع به محو شدن نمود و استفاده از این فرم‌ها به دلیل مشکلات عملکردی و جنبه‌های دیگر غیر منطقی به نظر رسید. در طول چند سال گذشته، معماران اقدام به بازبینی الگوریتم برای تولید فرم‌های پیچیده با قابلیت کنترل بیشتر بر آن‌ها نمودند تا به جای تولید فرم، نیازهای هر چه بیشتر طرح معماری را برآورده سازند. هدف این مقاله معرفی روش طراحی معماری بر پایۀ الگوریتم به عنوان یک ابزار محاسباتی است. این مقاله در ابتدا در مورد الگوریتم‌ و تاریخچۀ کاربرد آن در معماری و سپس اجرای الگوریتم‌ در معماری معاصر بحث می‌کند تا به یک فرآیند گام به گام با توجۀ خاص به طراحی معماری دست پیدا کند.