بررسی مولفه های محیطی در ارتقای کیفیت های بصری و آسایش اقلیمی کاربران(مطالعه موردی :دریاچه چیتگر منطقه 22 تهران)

بررسی شرایط اقلیمی مناطق یکی از عوامل موثر در برنامه ریزی است. کیفیت طراحی فضاهای باز عمومی به عنوان یک مرکز رفتاری برای اوقات فراغت نقش مهمی در میزان رضایت مردم دارد. احساس لذت و رضایت زمانی اتفاق می افتد که فرد به سطح نسبی آسایش جسمی و روحی (آسایش محیطی) برسد و از چیزهای الزام آور رها شود. همچنین یکی دیگر از عوامل رضایتمندی، آسایش محیطی ناشی از سلسله مراتب اقلیمی است. به همین دلیل توجه به اقلیم در طراحی ها یکی از اولویت های مهم در توسعه پایدار و طراحی پایدار است. اما ریزاقلیم شهری یکی از عواملی است که برای طراحی فضاهای شهری و فضاهای باز عمومی به منظور دستیابی به آسایش و رضایت محیطی ضروری است. در این راستا توجه به ارزش های زیبایی شناختی محیط برای برنامه ریزی و مدیریت بهتر کافی نیست. بلکه مشخص شدن اثرات اقلیمی منطقه بر گردشگران مهم است. شناخت آسایش اقلیمی یا قدرت زیست اقلیمی در مناطق مختلف جغرافیایی می تواند به روند برنامه ریزی و توسعه منطقه کمک کند. فضاهای شهری به عنوان نیازهای مردم در شهرها، مکانی که پاسخگوی تعاملات اجتماعی و انتظارات انسانی است. این مطالعه شامل چگونگی بهره‌برداری از اصول دانش طراحی اقلیم در ایجاد فضاهای شهری بر اساس تامین آسایش بصری است. هدف اصلی این مقاله بررسی مولفه های محیطی در بهبود کیفیت بصری و آسایش اقلیمی کاربران (در دریاچه چیتگر، منطقه 22 تهران) می باشد. این مقاله به بررسی ویژگی‌های سازه‌ای و به‌ویژه نقش مولفه‌های محیطی (مبلمان شهری، سایه‌بان، فضاهای تفریحی و...) در بهبود آسایش اقلیمی در مجموعه‌های اطراف دریاچه چیتگر به‌عنوان بخش مهمی از فضاهای باز و سبز می‌پردازد. شهرها و منظر شهری پژوهش حاضر بر اساس ماهیت، موضوع و اهدافی که برای آن برنامه ریزی شده از نوع نمونه موردی می باشد. در این تحقیق اساس جمع آوری مطالب مطالعات کتابخانه ای است .