تاثیرات سازه های نوین معماری براساس علم بیونیک و روند پیشرفت و ارتقا مقاوم سازی بلند مرتبه ها در خاورمیانه وجهان

بیونیک، علم سیستم هایی است که شالوده آنها سیستم های زنده هستند. به عبارتی دیگرمی توان گفت، استخراج شده از ساختارهای طبیعی باقی مانده است، طبیعتی که با گذر از عصرهای بسیار دچار تغییرات و جهش های بسیاری شده است و به تکامل رسیده است. طبیعت هرآنچه را که با محیط سازگاری نداشته از بین برده و امروزه، طبیعتی که ما در آن زندگی می کنیم و هر جاندار موجود در آن، تکامل یافته ترین مخلوق در نوع خود تا به امروز می باشد. این بدان معنی است که هر مکانیسم و ساختاری در طبیعت در بهترین کارآمدترین حالت خود قرار دارد. پس بشریت می تواند با مطالعهٔ این طبیعت تکامل یافته، در طراحی دست ساخته های خود ایده بگیرد. از اواخر قرن بیست شاهد بسیاری از دستاوردهای بشری هستیم که اگر دقیق تر به آن ها نگاه کنیم، درمی یابیم که الهام گرفتن از طبیعت کمک شایانی به بهتر ساختن آن ها کرده است. علم بیونیک منبع الهام انسان و راهگشای چالش های بشر است. از طرفی دیگر، بلندمرتبه ها به عنوان نوعی سکونت گاه با سازه های تلفیق شده با فناوری مدرن دارای ضعف های سیستمی یا ساختاری می توانند باشند که می توان از این علم برای ارتقای ساختار و مقاوم سازی آنها با هدف بنیادی افزایش کیفیت زیست گاه هم جاندار و هم بی جان استفاده کرد. در حقیقت، حیات با مراتب و درجات مختلف و دارای معیارهایی بر بنیان مجموعیت، تکامل، سازگاری و بهینه سازی است که بلندمرتبه ها با رعایت این 4 اصل بر حفظ بنیاد معماری نوین، رفاه اجتماعی و اهمیت زیست گاه بشرملهم از علم بیونیک می توانند حیات بخش سکونت گاه انسانی مناسب در جهان باشند. بدون شک حیات بخشی بلند مرتبه ها به عنوان سکونت گاه انسانی با ساختار اصولی و ارتقا یافته یا پیشرفته فقط در پرتو توجه به همهی معیارها محقق خواهدشد.