بررسی رفتار لرزه ای قاب های فولادی مجهز به سیستم استهلاک انرژی الاکلنگی با میراگر شکافدار فولادی تحت زلزله های متوالی نزدیک گسل

زلزله های متوالی یکی از مباحث مهم در طراحی لرزه ای سازه‌ها هست که در آئین نامه های جدید لحاظ نشده است. برای کاهش خطر زلزله در سازه‌ها، مطالعات گسترده ای در مورد روش های مختلف اتلاف انرژی غیرفعال انجام‌شده است. سیستم الاکلنگی مجهز به میراگر یک سیستم نوین استهلاک سازه ای می باشد که به‌عنوان یک سیستم غیرفعال به‌منظور متمرکز کردن خرابی در یک سری المان خاص طراحی‌شده است. در این مقاله سه قاب 7، 12 و 20 طبقه براساس مبحث دهم مقررات ملی ساختمان تحلیل و طراحی شدند. زلزله های متوالی طبیعی بر اساس مشخصات ساختگاه انتخاب شدند و تمامی سازه ها با استفاده از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی مورد تحلیل قرار گرفتند. برش پایه سازه های 7، 12 و 20 طبقه در حالت استفاده از سیستم الاکلنگی از برش پایه در حالت بدون میراگر کمتر هست این میزان کاهش به‌طور میانگین به ترتیب 23، 15 و 7درصد کاهش را برای توالی لرزه ای نشان می‌دهد. علاوه بر این برای سازه های 7، 12 و 20 طبقه در حالت بدون میراگر، درصد تغییرات برش پایه تحت سناریوهای زلزله متوالی نسبت به سناریوهای زلزله منفرد به ترتیب 3.5، 12 و 11 درصد افزایش داشته که نشان‌دهنده اثر فزاینده پدیده توالی لرزه ای بر برش پایه سازه‌هاست. در صورت استفاده از میراگر کاهش حداکثر جابجایی بام و نیز تغییر مکان نسبی بین طبقات بیانگر تاثیر مثبت میراگر در کاهش جابجایی سازه هاست.