شدت آسیب سرنشین در تصادفات جاده‌ایِ واژگونی

با پیدایش خودروها و تمایل مردم به استفاده از این وسایل نقلیه، امروزه تصادفات رانندگی تبدیل به یکی از اصلی‌ترین دلایل مرگ‌ومیر در جهان شده‌اند. از میان انواعِ تصادفات ترافیکی؛ تصادفات واژگونی درعین‌حال که فراوانی بسیار کمی داشته؛ اما سهم قابل‌توجهی بر بروز آسیب‌های جدی و حتّی مرگ افراد دارند. به‌طورکلی واژگونی، تصادفی است که در آن وسیلة نقلیه حدود 90 درجه حول محور طولی یا عرضی خود می‌غلتد. یک تصادف واژگونی می‌تواند بیش از 5 برابر مدت‌زمان وقوع دیگر تصادفات به طول بینجامد و در نتیجة غلتش‌های پی‌درپی، آسیب‌های کشنده‌ای به سرنشینان خودرو وارد سازد تا درنهایت خودرو به پهلو، وارونه بر روی سقف و یا به شکل معمول بر روی چرخ‌های خود قرار گیرد. مطالعة حاضر با مروری بر گزیده‌ای از مطالعات انجام‌شده دراین‌خصوص، نخست سعی در بیان اهمیت توجه به این تصادفات مرگبار داشته و سپس به لزوم تحلیل تصادفات واژگونی تک وسیلة نقلیه با تفکیک خودروهای سبک و سنگین می‌پردازد. گزیده مولّفه‌های اثرگذار در تصادفات واژگونی به تفکیک دسته‌های عامل انسانی، وسیله نقلیه، مسیر و شرایط جوّی آورده شده است. در انتها به‌منظور ارتقا سطح مطالعات حوزه تحلیل شدت تصادفات، بر لزوم ثبت میزان آسیب سرنشینان خودروهای درگیر در تصادفات به پنج سطح استاندارد (kabco) تاکید شده است.