بررسی خصوصیات مخلوط‌های آسفالتی اصلاح‌شده با قیرهای طبیعی

تحقیقات اخیر صنعت روسازی حول محورهایی که باعث کاهش هزینه های ساخت آسفالت، افزایش بهره وری و همچنین کمک به مسائل محیط زیستی صورت گرفته است؛ از این رو علی‎رغم سهم کم قیر در تولید آسفالت (حدود 4 تا 6 درصد) نقش بسیار مهمی در ایجاد استحکام و پایداری روسازی در برابر عوامل و فاکتورهای خرابی دارد و وجود ضعف در قیر تولیدی منجر به بروز خرابی در روسازی آسفالتی می‌شود، یکی از روش‌هایی که می‌تواند عمر روسازی آسفالتی را افزایش دهد، ارتقای مشخصات رئولوژی قیر می‌باشد. در تحقیق حاضر مروری بر پژوهش‌های پیشین در خصوص اصلاح خواص قیر و مخلوط‌های آسفالتی با استفاده از قیرهای طبیعی انجام شده است. ویژگی‌هایی نظیر خستگی، شیارشدگی، پیرشدگی، حساسیت رطوبتی و مدول برجهندگی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد که افزودن این قیر طبیعی به قیر در مخلوط آسفالتی به طور قابل توجهی پایداری مارشال و مدول ارتجاعی را در نمونه‌های آسفالتی افزایش داده همچنین توانسته مقاومت مخلوط را در برابر حساسیت‌های رطوبتی و شیارشدگی و خواص قیر در دمای بالا را بهبود بخشد. اما در زمینه خستگی و در دماهای پایین تاثیر بسزایی در افزایش مقاومت مخلوط در برابر ترک‌های ناشی از خستگی نداشته است.