بررسی تلفیق هنر در یادگیری شاهنامه و نهادینه کردن هویت ملی(مطالعه موردی: دانش‌آموزان دختر دورۀ متوسطۀ اول مدارس مشهد)

پژوهش حاضر با هدف بررسی نهادینه کردن یادگیری شاهنامه و تاثیر هنر بر نگرش زیبایی­شناسی، عشق به یادگیری در شاهنامه‌خوانی انجام شد. روش تحقیق، شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش­آموزان پایه هفتم، هشتم و نهم متوسطه اول شهر مشهد در سال 1402-1401 تشکیل دادند. تعداد 30 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و گروه کنترل نیز شامل 15 نفر جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه نگرش زیباشناسی پیتر و همکاران (2003)، پرسشنامه عشق به زیبایی مک فلند (2003) بود که آزمودنی­ها را در ابتدای آزمون تکمیل کردند (پیش­آزمون). سپس گروه آزمایش تحت 8 جلسه آموزش به شیوه برنامه درسی تلفیقی هنر قرار گرفتند. در پایان هر دو گروه مجدداً به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند (پس­آزمون). نتایج نشان داد برنامه درسی تلفیقی هنر بر نگرش زیبایی‌شناسی، عشق به یادگیری دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر مشهد در یادگیری شاهنامه تاثیر دارد و باعث می­شود دانش­آموزان با علاقه و شوق بیشتری به این اثر فاخر ادبیات علاقه نشان دهند و حوزه­های مختلف هنری مانند نقاشی، نمایشی، داستان‌نویسی و... ابزار­های مناسبی برای یادگیری شاهنامه است. تاکید بر هویت زنان ایرانی و شاخص­هایی چون عفاف و حجاب، شرم و حیا، توانمندی و خردورزی و خانواده­دوستی می­تواند بر هویت­یابی صحیح دختران نوجوان سطح متوسطه تاثیر مثبتی داشته باشد.