ارزش سیاسی - اجتماعی زنان شاهنامه بر اساس مکتب فرانکفورت

هدف از انجام این پژوهش بررسی ارزش سیاسی -اجتماعی زنان شاهنامه بر اساس مکتب فرانکفورت است که با روش توصیفی _تحلیلی و بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای انجام شده است. بر اساس مکتب فرانکفورت در خصوص نقش زنان در شاهنامه نظرات ضدونقیض بسیاری ارائه شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که برخی نقش زنان را تنها محدود به روابط زوجین و فرزند آوری می‌دانند و برخی زنان را یکی از محورهای اصلی نقش‌آفرینی در شاهنامه قلمداد می‌کنند، امّا با اندکی تامّل در داستان‌ها و ابیات شاهنامه هر دو نظر مردود شناخته می‌شود؛ زیرا نه می‌توان نقش زنجهای شاهنامه را آن‌چنان کوچک شمرد که آن را تنها در مسائل عاشقانه خلاصه کرد و نه می‌توان ادعّا کرد که در تمامی داستان‌های شاهنامه زنان حضور پر رنگ و موثّر دارند؛ چراکه در بسیاری از داستان‌های شاهنامه اصلاً زنی حضور ندارد و یا در صورت حضور نقشی بسیار کم رنگ و بی‌تاثیر بر عهده دارد؛ به‌بیان‌دیگر، زنان در داستان‌های شاهنامه ویژگی‌های متفاوتی دارند. فردوسی یک صفت را به تمامی زنان نسبت نمی­دهد و همه را نیک یا همه را بد نمی­شمارد. باوجوداین ویژگی‌های نیک و بد جزو ویژگی‌های انسانی است؛ به‌عبارت‌دیگر هر انسانی چه مرد و چه زن می‌تواند نیکو سرشت باشد یا بد خو و بدطینت باشد. لذا ویژگی‌های این‌چنینی نمی­تواند مبنای تصمیم گیری در خصوص دیدگاه شاهنامه به زنان قرار گیرد.