تحلیل ساختاری نبردهای رستم با فرزندان و نوادگان بر بنیاد دیدگاه‌ لوی‌‌استروس (با تمرکز بر برزونامه، بانوگشسپ‌نامه و جهانگیرنامه)

بررسی و تحلیل برزونامه، بانوگشسپ‌نامه و جهانگیرنامه طبق رویکرد ساختارگرای کلود لوی استروس، این نکته را آشکار می‌سازد که در میانۀ این آثار با «داستان رستم و سهراب» شاهنامه پیوندی ساختاری وجود دارد. بر اساس پژوهش پیش‌رو که با تکیه بر منابع کتابخانه‌ای و با روش تحلیلی توصیفی، با تکیه بر دیدگاه کلود لوی استروس نگاشته شده است، «داستانِ رستم و سهراب» شاهنامه که مقبولیتی عام در زمانۀ خود داشته، تاثیراتی ژرف بر ذهن و هویت مخاطبانِ فارسی‌زبان نهاده است و دو دوگانگیِ شاخص را در ذهن خوانندگان خود تشدید کرده: الف) دوگانگی پدر و فرزند؛ ب) دوگانگی جدال یا تعامل پهلوانان ایرانی. طبق باور استروس این دوگانگی و تضاد، بر بنیاد کارکرد دیالکتیک ذهن، بایستی به‌گونه‌ای به یک راهِ حلّ میانه بینجامد؛ راه حلّ میانه‌ای که با خلق آثاری چون برزونامه، بانوگشسپ‌نامه و جهانگیرنامه در قالب تغییر مسیر رستم، در صحنه‌پردازی و شخصیت‌پردازی‌ای مشابه، رخ می‌دهد و موجب تعدیل دوگانگی‌های ذهنی خوانندگان حماسۀ فارسی و به‌ویژه «داستانِ رستم و سهراب» می‌شود.