کارکرد بینامتنیت در دلگشانامه آزادکشمیری

آزادکشمیری، شاعر بزرگ سبک هندی در قرن دوازدهم است که علی‌رغم اینکه در دهلی متولّد شد اجداد او متعلّق به بدخشان ایران بودند. پدر او عبدالغنی‌بیگ قبول نیز شاگردان بسیاری داشت و گروه قبولیه را بنیاد نهاده بودند. پس شگرف نمی‌نماید اگر یک خانواده شاعر پرور ایرانی در اشعار خود به شاعران بزرگ ایرانی و استادی ایشان اذعان نموده و در سروده‌های خود از ایشان یاد کنند. دلگشانامۀ آزاد کشمیری، منظومه‌ای دینی پیرامون خونخواهی امام حسین (ع) است که سرایندۀ آن خصوصاً از زبان و بیان شاهنامۀ فردوسی بهره‌ها برده است. براین اساس در این جستار، نمونه‌هایی از پیش‌متن‌هایی که سرایندۀ دلگشانامه به‌طور صریح یا ضمنی به آن‌ها اشاره نموده بررسی شده است. حتی در حاشیۀ نسخۀ ملّی که به‌عنوان نسخۀ اساس، منبع نوشتار این مقاله است، ارجاعات بسیاری از شاعران مختلف دیده‌ می‌شود که گویا بعدها به اثر اضافه شده است.