وطن جغرافیای عشق در گفتمان حماسی پهلوانان شاهنامه

حکیم طوس زمانی شاهنامه را سرود که هویت ملی ایرانی در خطر فراموشی بود و هویت ایرانی، در حال محو در هویت یکپارچه خلافت اسلامی بود. شاهنامه فردوسی با هدف تغییر وضع موجود آفریده شد تا فرهنگ و تمدّن ایرانی را از زیر پای ستوران سپاهیان عرب و ترک نجات دهد. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیل محتوا به بررسی اندیشه وطن و عشق به خاک، در گفتمان حماسی پهلوانان شاهنامه پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان داده، پاسداری و حفظ کشور از بیگانگان (انیرانیان) و رفع تهدیدات دشمنان، فراتر از محتوای منابع روایی اثر، از موضوعات مهم شاهنامه بوده است. در جای‌جای این اثر حماسی به ستایش «ایران»، پهلوانان، قهرمانان، حاکمان فرهمند و مردمانش پرداخته شده، ستایش ایران و باشندگانش در تار و پود شاهنامه گسترده شده است و هرجا پیروزی نصیب پهلوانان ایران می شود، بلافاصله افتخار فردوسی به میهن‌پرستی و ایران‌دوستی وی دیده می شود