تحلیل اختلال شخصیت‌های مهم نبرد بزرگ کیخسرو با رویکرد روانشناختی زیگموند فروید و کارل یونگ

هدف از انجام این پژوهش بررسی اختلال شخصیتی، شخصیت‌های مهم نبرد بزرگ کیخسرو در شاهنامه با رویکرد روانشناختی زیگموند فروید و کارل یونگ می‌باشد. این پژوهش، به روش (توصیفی-تحلیلی- تطبیقی)، صورت حصول یافته است که در آن آراء و نظریات روانشناسی با استناد به شواهد و مثال‌هایی از شاهنامه فردوسی، ارائه شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که نظریات یونگ و فروید نوشته‌های خلاقه مانند شعر و داستان را زمینه بسیار مناسبی برای روانکاوی می‌دانند. منتقدان ادبی نیز پس از آشنایی با روانکاوی نگرش تازه‌ای به متن ادبی پیشنهاد کرده‌اند. نبرد بزرگ کیخسرو به علت شخصیت‌پردازی خوب و روابط خاص شخصیت­ها، زمینه مناسب بر این‌گونه نقد را فراهم آورده است. با دقت در ویژگی‌های خلقی، رفتاری و گفتاری قهرمان‌ها در آثار فردوسی و از جمله مطالعه موردی این نوشتار که داستان نبرد بزرگ کیخسرو می‌باشد و زیر نظر گرفتن سمپتوم­های روانی آن‌ها و تطبیق‌شان با نظریات اختلال شخصیت در کتب معتبر روانشناسی بالینی و روانپزشکی این نتیجه حاصل شده است که فردوسی در خلق رئال شخصیت­ها و توصیف دقیق و مبتنی بر واقع اختلالات شخصیتی آن‌ها از جنبه­های مختلف موفق بوده و این فاکتور عاملی مهم در قوت و باورپذیری داستان نبرد بزرگ کیخسرو و هم‌ذات پنداری مخاطبان با آن‌هاست.