شیوه‌های تغییر ژانر در منظومۀ سام‌نامه

منظومۀ سام‌نامه که بعضی آن را به خواجوی کرمانی نسبت داده‌اند، درواقع منظومه‌ای پهلوانی عشقی است که طیّ قرون هشتم تا یازدهم هجری از ادبیات عامیانه به منظومه‌ای مکتوب درآمده است. ترکیب دو ژانر حماسه و غنا در این رمانس موجب به ­کارگیری شیوه‌های انتقال ژانر شده است. با بررسی اشعار و نظر به مرزهای پهلوانی‌ها و عاشقانه‌ها در این منظومه، شیوه‌هایی را در سطح خرد و کلان برای انتقال شعر از حماسه به غنا و بالعکس تشخیص داده‌ایم؛ ازجمله: توصیفات، ردّالعجر علی­ الصدر، قیود، راوی فعّال، مضامین واسطه‌ای، صورخیال، واژگان، موسیقی درونی و تغییر موقعیّت، روش‌های به­کار گرفته شده در این منظومه هستند که گاهی با تقدّم ظاهر کلام و گاه با تقدّم معنا نوع روایت را بین فخامت حماسه و لطافت غنا غوطه‌ور می‌سازد.