حکمیت (داوری) و نقش آن در تحکیم خانواده

خانواده مهمترین واحد اجتماعی است که در رشد، پرورش و تعالی افرادش نقش بنیادین دارد، نقشی که اگر به شایستگی شناخته و توسعه یابد، بسیاری از ناهنجاری‌ها و معضلات دنیای امروزی را سامان خواهد داد. بدون شک جوامع موفق، جوامعی هستند که به نقش محوری خانواده توجه ویژه نموده و برای آن سرمایه گذاری ‌می‌نمایند. انسجام و محبت در خانواده، کمال و پیشرفت جامعه انسانی را نیز به همراه داشته و مفاهیم اخلاقی را در بستر این اجتماع توسعه خواهد داد. حفظ انسجام، پویایی، بالندگی و نقش آفرینی خانواده مستلزم شناخت دقیق مبانی، مفاهیم و کارکردهای خانواده است. و از سویی دیگر شناخت عوامل افتراق و انشقاق، خواهد توانست تحکیم کانون خانواده را از منظر شناخت مبادی ایجابی و سلبی تضمین نماید. شقاق و اختلاف در نهاد خانواده امری بدیهی و طبیعی است، لیکن مهم تدابیری است که در حل و فصل اختلافات اتخاذ می‌شود. تدابیری که به انحلال و انفکاک خانواده می‌انجامد یا نگرش بر اجتماعی سازی روابط و رفع خصومت‌ها دارد. حکمیت و داوری روشی است که به حل مشکلات به شیوه غیرقضایی بمنظور برقراری صلح و سازش و تحکیم روابط توجه دارد، شیوه‌ای که در نظام فقهی نیز بر آن تاکید شده تا اصلاح ذات البین به بهترین وجه و کمترین آسیب، آن هم در کانونی که محمل مودت و محبت است، مستقر گردد. در این مقاله سعی می‌شود با تبیین اهمیت خانواده به نقش داوری در تحکیم این نهاد پرداخته شود.