ارزیابی امکان استفاده از پساب آب شیرین کن ها جهت پرورش برخی آبزیان

استفاده از آب شیرین کن ها یک روش در حال گسترش برای تامین آب شیرین در مناطق مختلف خشک و نیمه خشک در نقاط مختلف دنیا است. این امر مقدار قابل توجهی از پساب آب نمک را وارد محیط زیست می کند و تلاش جهانی را برای به حداقل رساندن تاثیرات زیست محیطی این پساب ها برجسته می کند. در این مطالعه با تکیه بر تحقیقات انجام شده به بررسی پتانسیل بهره براری از این پساب ها جهت آبزی پروری به عنوان یکی از روش های مدیریت این پساب ها پرداخته شد. با توجه به نتایج حاصل از بررسی منابع مختلف پرورش آبزیان مختلف از جمله ماهیان (به ویژه تیلاپیا و سی باس)، آرتمیا و کشت ریز جلبک ها (از قبیل اسپیرولینا) قابل توصیه هستند. طرح تولید یک پارچه با پرورش توام ماهی، ریز جلبک و گیاه هالوفیت می تواند این مشکل زیست محیطی را به منبع اقتصادی جدیدی برای جوامع فقیر محلی تبدیل کند. وارد کردن آبزی پروری یا کشت ریز جلبک ها به این سیستم تولید، محصولات جانبی جدیدی ایجاد می کند که ارزش کلی زنجیره را تقویت می کند. به عنوان مثال تولید کلاژن به عنوان محصول جانبی فرآوری ماهی و استفاده از ریزجلبک ها برای تولید سوخت زیستی محصولات جانبی ارزشمندی هستند که البته این موارد نیازمند مطالعات بیشتر هستند.

evaluating the possibility of using desalination brine to breed some aquatic animals

the use of desalination plants is an expanding method for supplying fresh water in different arid and semi-arid regions in different parts of the world. this introduces a significant amount of brine effluent into the environment and highlights the global effort to minimize the environmental impact of these effluents. in this study, relying on the conducted researches, the potential of using these wastewaters for aquaculture was investigated as one of the management methods of these wastewaters. according to the results of the investigation of different sources of aquaculture, including fish (especially tilapia and sea bass), artemia and microalgae cultivation (such as spirulina) are recommended. cultivation of fish, microalgae and halophyte can turn this environmental problem into a new economic source for local poor communities. adding aquaculture or microalgae cultivation to this production system creates new side products that strengthen the overall value of the chain. for example, the production of collagen as a by-product of fish processing and the use of microalgae for the production of biofuel are valuable by-products, which, of course, require further studies.